Britse onderzoekers hebben ontdekt dat woelmuizen, die monogame relaties onderhouden, een toename van dopamine ervaren bij hereniging met hun partner. Echter, wanneer de hereniging lang op zich laat wachten, blijft dit effect uit. Deze studie suggereert relevantie voor menselijke relaties.
In het onderzoek werden woelmuizen getraind om hendels in te drukken om een doorzichtige deur te openen. Achter de deur bevond zich hun partner of een onbekende muis. De muizen vertoonden een hogere dopamineproductie, ook wel bekend als het gelukshormoon, wanneer ze de deur openden naar hun partner in vergelijking met een onbekende muis. Tevens vertoonden de muizenstelletjes meer knuffelgedrag wanneer ze elkaar herenigden.
“We denken dat het verschil in dopamineproductie te wijten is aan het besef dat de muizen op het punt staan herenigd te worden met hun partner. Dit wijst erop dat hereniging met een bekende partner als prettiger wordt ervaren dan met een onbekende woelmuis”, licht een van de onderzoekers toe.
Echter, wanneer muizen vier weken gescheiden werden, een aanzienlijke periode in hun leven, trad dit effect niet meer op. Ook veranderde het knuffelgedrag. Onderzoekers concluderen dat dit niet betekent dat de muizen elkaar waren vergeten, maar dat hun band was verslechterd.
De onderzoekers suggereren dat deze resultaten mogelijk relevant zijn voor mensen. Als toekomstig onderzoek bevestigt dat dit mechanisme ook bij mensen optreedt, zou het inzicht kunnen bieden in de rol van dopamine bij het nare gevoel na relatiebreuken.
Dit zou kunnen aanduiden dat dopamine essentieel is voor het onderhouden van menselijke relaties en mensen kan helpen bij het verwerken van een relatiebreuk. De constante aanmaak van dopamine bij het zien van de ex-partner kan echter het rouwproces vertragen. “In feite stel je hiermee de verwerking van verlies uit”, legt de onderzoeker uit.
Bron: The Guarian
