Eigenwijze wielrenners, de vloek van elke weggebruiker. In groepjes lijken ze een abonnement te hebben op het innemen van complete rijbanen, zonder een greintje respect voor andere weggebruikers. De vraag die velen bezighoudt: waarom verkiezen ze het ruime asfalt boven de speciaal aangelegde fietspaden?
In dit verhaal staat een automobilist op als held (of schurk, afhankelijk van je perspectief). Deze bestuurder is het zat om als een slalomkampioen om de eigenwijze wielrenners heen te moeten manoeuvreren. Dus grijpt hij de kans. Met een versnelde hartslag rijdt hij naast het peloton, en daar gebeurt het: een waterplas zorgt voor een onverwachte douche voor de wielrenners. De heldhaftige automobilist heeft zijn frustratie op wel heel waterige wijze geuit.
De wielrenners, doorweekt en waarschijnlijk verbluft, ondergaan een ongeplande afkoeling. Is het een lesje in nederigheid, of simpelweg een nat pak? Dit incident roept vragen op over ons gedrag op de weg. Wie is hier nu de echte aso? Zijn het de wielrenners die zonder schroom het verkeer hinderen, of de automobilist die zijn frustratie op een opvallende manier uit?
Het voorval eindigt in een waterballet, een komische wending die ons doet lachen maar ook aan het denken zet over de dynamiek op de weg. Het geeft stof tot reflectie. Wielrenners zouden vaker het fietspad moeten kiezen, en automobilisten worden aangemoedigd om kalm te blijven, zelfs als de verleiding tot een wraakplons groot is. Aan het einde van de dag lijkt begrip en ruimte voor elkaar het beste recept om droog en vrolijk thuis te komen.
Zie de beelden op de volgende pagina!
